Uprawnienia do emisji: IASB wycofał swoją propozycję dot.: „zasady 38”.

Po raz pierwszy w historii Międzynarodowy Komitet Standardów w Księgowości (International Accounting Standards Board) oficjalnie wycofał swoją propozycję zwaną IFRIC 3 (International Financial Reporting Advisory Group) dotyczącą interpretacji Standardów określających traktowanie uprawnień do emisji stworzonej w ramach Emission Trading Directive (ETD – 2003/87/EC). To rozwiązanie dla IAS 38 (nieuchwytne aktywa – intangible assets) zostało opracowane przez IFRIC i było od początku krytykowane przez Cembureau.
To wycofanie spowodowane było pierwszą, pierwszą negatywną, rekomendacją EFRAG, dotyczącą propozycji, wydaną w lutym dla Komisji Europejskiej.
Specjalna grupa ekspertów przy Cembureau bardzo aktywnie starała się przekonać Administrację w zakresie tego rozwiązania. Mimo, że interpretacja IFRIC dotycząca IAS 38 jest technicznie prawidłowa, mogła spowodować szereg sztucznych problemów księgowych dla koncernów uczestniczących w Systemie Handlu Emisjami. Chociaż Europejski System Handlu Emisjami został uruchomiony w styczniu 2005, rynki uprawnień nie są jeszcze rozwinięte i wiele krajów nadal jest na etapie defniowania uprawnień do emisji.
Cembureau zgadza się z wycofaniem propozycji IFRIC 3 i popiera działania mające na celu stworzenie bardziej całościowego rozwiązania. Efekty tych działań są już widoczne. Prace Specjalnej Grupy ekspertów z Cembureau zostały włączone w działania IASB. Potwierdził to swoim listem Pan David Tweedie, Przewodniczący IASB.

CEMBUREAU odpowiada na prośbę Komisarza dotyczącą możliwości usprawnienia legislacji unijnej.

Cembureau starało się na bieżąco informować na temat każdej możliwości zmiany prawa UE, która może mieć wpływ na przemysł cementowy. Komisja Europejska poprosiła przemysł o propozycję usprawnienia legislacji, które zmniejszyłoby negatywny wpływ prawa i polityki na przemysł. Cembureau wraz z innymi stowarzyszeniami przemysłowymi podjęło działania w tym zakresie.
Cembureau od pewnego czasu prowadziło prace w tym zakresie, czego wynikiem było przygotowanie dokumentu “Sojusz dla konkurencyjności europejskiego przemysłu” (Alliance for a Competitive European Industry) w lecie 2004r. Rezultaty tej pracy szybko były widoczne w: a) powołanie Pana Gunther’a Verheugen’a vice-przewodniczącego KE na Komisarza ds. Konkurencyjności w celu podjęcia konkretnych działań dotyczących konkurencyjności w aspekcie prawa UE oraz b) zatwierdzenie przez Komisję uwagi Sojuszu aby podczas wprowadzania jakichkolwiek przepisów dot. przemysłu analizować je pod kątem jasnej i konkretnej Oceny Oddziaływania na Biznes (Business Impact Assessment – BIA).
Komisja zadeklarowała uproszczenie istniejącego prawodawstwa i w marcu 2005r opublikowała dokument: “Better Regulation”, wg której w zawsze w początkowej fazie legislacji należy analizować jej koszty oraz korzyści. W ramach tej polityki Komisarz Verheugen zwrócił się z prośbą do reprezentacji przemysł (w tym Cembureau) o przedstawienie, które działy prawodawstwa powinny zostać usprawnione w pierwszej kolejności oraz w jaki sposób.
Sojusz podkreśla, że przepisy, których efektywność kosztowa nie jest zauważalna powinny być uproszczone lub nawet uchylone. Zwraca również uwagę na liczne polityczne trudności w UE takie jak niemożliwość opracowania wspólnego budżetu oraz niedokończony proces ratyfikacji Konstytucji, które powodują opóźnienie realizacji Agendy Lizbońskiej, czyli utworzenie Europy najbardziej efektywną gospodarką opartą na wiedzy już w 2010r). Ponadto przemysł, w wyniku kontaktów z Komisją, odczuwa, że nie ma rzeczywistej ugody do wprowadzenia rzeczywistych i efektywnych rozwiązań do osiągnięcia założeń Strategii Lizbońskiej.
Cembureau aktywnie uczestniczy w pracach usprawnienia prawodawstwa nt. gospodarki odpadami proponując szereg rozwiązań. Podkreśla również, że wytyczne dotyczące monitorowania i weryfikacji emisji w ramach Europejskiego Systemu Handlu Emisjami są bardzo niepraktyczne oraz przedstawiło bardziej racjonalne rozwiązania. Cembureau ponadto wyraźnie podkreśla i udowadnia nakładanie się na siebie legislacji dot. zdrowia i bezpieczeństwa w szczególności w odniesieniu do cementu i klinkieru.
Sojusz będzie kontynuował działania mające na celu zwiększenie konkurencyjności europejskiego przemysłu poprzez uproszczenie przepisów oraz rozwój czynników mających pozytywny wpływ na konkurencyjność.

Bitwa o nielimitowanie konwersji uprawnień zgodnie z „Linking Directive” jeszcze nie wygrana.

Pomimo ostrzeżeń Cembureau nie zwrócono do tej pory uwagi na fakt, że niektóre kraje (Wielka Brytania, Holandia oraz Szwecja) zamierzają wprowadzić odgórny limit na poziomie instalacji dotyczący przeniesienia kredytów z projektów CDM oraz JI jako część swoich krajowych limitów na podstawie „Dyrektywy Łączącej” (Linking Directive)
Dyrektywa ta powinna pozwolić instalacjom zrealizować limity emisji w ramach Europejskiego Systemu HE poprzez stosowanie kredytów uzyskanych w projektach CDM i JI. Kraje Członkowskie muszą wprowadzić Dyrektywę do 13 listopada 2005.
Art. 11a Dyrektywy o Handlu Emisjami (ETD – 2003/87/EC) wprowadzany przez “Dyrektywę Łączącą” mówi, że Kraje Członkowskie mogą zezwolić (may allow) instalacją na wykorzystanie kredytów. Innymi słowy, konkretne warunki konwersji mogą być wprowadzone do prawodawstwa krajowego. Jednakże, jeżeli prawo nie reguluje tego wyraźnie konwersja nie jest dopuszczana. Kraje Członkowskie ustalają limity konwersji w swoich KPRU. Jeżeli nie narzucają żadnego górnego limitu oznacza to, w odniesieniu do historii tworzenia „Dyrektywy Łączącej”, że Kraje są upoważnione do zezwalania na nielimitowaną konwersję.
Nie jest to jasne dla wszystkich Krajów Członkowskich, które uznają, że muszą ustalić górne limity. Podczas gdy większość krajów UE zezwoliła na nielimitowaną konwersję nie do końca jeszcze wiadomo, ze względu na brak informacji, jak tę sprawę rozwiążą Wielka Brytania, Holandia i Szwecja.