W odniesieniu do betonu towarowego, okres od 1 lipca 2013 r. do chwili obecnej, wyróżnia brak jednoznaczności w definiowaniu jakości oraz zupełny brak przejrzystości prawa, utrudniający jego egzekwowanie. Ten stan sprzyja pogłębianiu szarej strefy gospodarczej, podważa zaufanie producentów betonu u odbiorców mieszanki betonowej oraz rujnuje warunki równej konkurencji na rynku betonu towarowego. Takie są wnioski płyną z debaty pt. „Beton towarowy a wyrób budowlany”, która była wydarzeniem towarzyszącym pierwszego dnia konferencji DNI BETONU 2014. Efektem dyskusji jest apel konferencji DNI BETONU do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju o konkretne zmiany w ramach obecnej nowelizacji prawa dotyczącej wyrobów budowlanych oraz przepisów pokrewnych.
Debata pt. „Beton towarowy a wyrób budowlany” była wydarzeniem towarzyszącym pierwszego dnia konferencji DNI BETONU 2014. W spotkaniu prowadzonym przez dr inż. Zdzisława Kohutka ze Stowarzyszenia Producentów Betonu Towarowego w Polsce uczestniczyli: dr inż. Jan Bobrowicz z Instytutu Techniki Budowlanej, dyrektor Elżbieta Janiszewska – Kuropatwa z Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego, dr inż. Grzegorz Bajorek z Centrum Technologicznego Budownictwa przy Politechnice Rzeszowskiej, dyrektor Walenty Twardy z firmy Erbud oraz dyrektor Rafał Gajewski reprezentujący Stowarzyszenie Producentów Betonu Towarowego w Polsce.
Dyskusję rozczłonkowano na 3 poziomy odniesienia:
- Beton towarowy a rozwiązania legislacyjne – Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z 9 marca 2011 r. (tzw. CPR)
- Beton towarowy a nowelizowana „Ustawa o wyrobach budowlanych”
- Beton towarowy a dotychczasowe i przyszłe rozporządzenie wykonawcze Ministra Infrastruktury do „Ustawy o wyrobach budowlanych”
Elżbieta Janiszewska – Kuropatwa Zdzisław Kohutek
W trakcie dyskusji stwierdzono że:
– reguły obowiązującego od 1 lipca 2013 r. „Rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 305/2011…” respektowane są w Polsce obecnie w zakresie ograniczonym, gdyż brakuje tu interpretacji czy też ustawowego przełożenia wielu zapisów na potrzeby regulacji polskiego rynku materiałów budowlanych, np. brak ujęcia wyrobów produkowanych w oparciu o europejskie normy niezharmonizowane – co UE pozostawiła do uregulowania na szczeblu narodowej „Ustawy o wyrobach budowlanych” lub innych przepisów krajowych
– w ślad za wcieleniem w/w rozporządzenia UE straciło moc „Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie deklarowania zgodności…” gdyż obowiązują w tym miejscu bezpośrednio nowe regulacje unijne
– konieczna jest nowelizacja przepisów wykonawczych do „Rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 305/2011…” jak i korygowanej „Ustawy o wyrobach budowlanych” z nadaniem betonowi właściwego statusu, adekwatnego do roli, jaką odgrywa on w świetle oczekiwań wymogów podstawowych, a w szczególności – bezpieczeństwa obiektów budowlanych.
Dlatego w odniesieniu do betonu towarowego, okres od 1 lipca 2013 r. do chwili obecnej, wyróżnia brak jednoznaczności w definiowaniu jakości oraz zupełny brak przejrzystości prawa, utrudniający jego egzekwowanie. Ten stan sprzyja pogłębianiu szarej strefy gospodarczej, podważa zaufanie producentów betonu u odbiorców mieszanki betonowej oraz rujnuje warunki równej konkurencji na rynku betonu towarowego. Traci na tym przede wszystkim Państwo Polskie, z tytułu zmniejszonych wpływów podatkowych oraz detaliczny klient, skazany wyłącznie na niesprecyzowane kompetencje, uczciwość i dobrą wolę dostawcy betonu.
Jan Bobrowicz Walenty Twardy
Na podstawie przeprowadzonej debaty, konferencja DNI BETONU apeluje do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju o to, by w ramach obecnej nowelizacji prawa dotyczącej wyrobów budowlanych oraz przepisów pokrewnych
1. Nadać betonowi towarowemu status wyrobu budowlanego – w myśl dopuszczenia zapisami pkt. (20), (21), (22), (27) – preambuły „Rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 305/2011…” oraz innymi zawartymi tam regulacjami, z prawem znakowania go Znakiem Budowlanym „B”,
2. Przypisać betonowi towarowemu system oceny „2+” w zastosowaniach wymagających wysokiego poziomu bezpieczeństwa (betony klasy C12/15 i wyżej) oraz sytemu „4” w zastosowaniach nie wymagających wysokiego poziomu bezpieczeństwa (betony klasy C8/10); te upoważniłyby ich producenta do deklarowania właściwości użytkowych zasadniczych charakterystyk wyrobu, ale w przypadku „2+” tylko po uzyskaniu certyfikatu zgodności Zakładowej Kontroli Produkcji, wystawionego przez akredytowaną Jednostkę Certyfikującą
Grzegorz Bajorek Rafał Gajewski
