Należy utrzymać zredukowaną stawkę VAT dla sektora budowlanego w celu uniknięcia ograniczeń zatrudnienia

31 grudnia 2005 przestaje obowiązywać Dyrektywa 1999/85/EC pozwalająca krajom członkowskim na stosowanie obniżonej stawki VAT (5,5%) na remont oraz utrzymanie budynków. Dziewięć Krajów Członkowskich stosowało to rozwiązanie. Jeżeli Ministrowie ekonomii i finansów UE (ECOFIN) nie wypracują kompromisowego rozwiązania może to doprowadzić do poważnych problemów w sektorze budowlanym.

W celu uniknięcia zakłócenia konkurencyjności w tym sektorze można zastosować dwa rozwiązania. Jednym z nich jest przeniesienie warunków Dyrektywy 1999/85/EC do nowych rozwiązań w UE dotyczących VAT. Rada UE oraz Ministrowie nie osiągnęli w listopadzie porozumienia w sprawie podatków pomimo propozycji Komisji, która popierała przedłużenie redukcji VAT dla wszystkich Krajów Członkowskich. Propozycja jest popierana przez PE ale została zablokowana w Radzie.

Zredukowana stawka VAT prowadziła do rozwoju zatrudnienia w budownictwie mieszkaniowym i ograniczenia czarnego rynku w sektorze budowlanym. Według szacunków w Belgi, Hiszpanii, Francji, Włoszech, i Portugalii utworzono około 170 000 stałych miejsc pracy w latach 1999 do 2004. Powrót do normalnej stawki VAT stanowi poważne zagrożenie dla tego zatrudnienia. Zwiększenie kosztów remontów, utrzymania oraz budownictwa socjalnego na pewno spowoduje straty w tych sektorach.

Europejska Federacja przemysłu budowlanego (FIEC – The European Construction Industry Federation) wspólnie z Europejskim Forum Budowlanym (ECF – European Construction Forum), którego członkiem jest Cembureau brały aktywny udział w stworzeniu pisemnej deklaracji Parlamentu Europejskiego nawołującej Kraje Członkowskie do stosowania zredukowanych stawek VAT w sektorze mieszkaniowym. Do 30 listopada zebrano 91 podpisów pod deklaracją w PE spośród wymaganych 367 do 28 grudnia 2005 aby oficjalnie przesłać ją do Rady Europy, Komisji oraz Krajów Członkowskich. Pod drugą analogiczną deklaracją zebrano jak dotąd 51 podpisów. Brak jednolitego stanowiska w PE wydaje się niewłaściwy.

W międzyczasie 1 grudnia PE zatwierdził rezolucję dotyczącą VAT, która proponuje minimalne stawki dla usług społecznych, oraz system refundacji przedsiębiorców handlowych poza ich Krajem Członkowskim. Rezolucja odnosi się do braku postępu w tym zakresie w pracach Rady Ministrów. PE nakłania Radę do przedłużenia redukcji VAT dla 9 krajów, w których ta redukcja jest wprowadzona do 2006 oraz zezwolenia nowym Krajom Członkowskim wprowadzenie obniżonych stawek na konkretne prospołeczne usługi jeżeli te kraje wyrażają taką wolę. 

Cembureau ma nadzieję, że ECOFIN poważnie potraktuje zagrożenie negatywnych konsekwencji związanych ze zwiększeniem stawki VAT na sektor budowlany w szczególności na tworzenie miejsc pracy.

Emisje procesowe powinny nadal być traktowane oddzielnie w Systemie Handlu Emisjami.

Zagadnienie emisji procesowych jest zaczyna być znaczący zarówno w przeglądzie Europejskiego Systemu Handlu Emisjami jak i w rozmowach na temat Narodowych Planów Alokacji, które powinny być zatwierdzone przez Komisję Europejską w połowie roku 2006.

W pierwszym okresie Systemu (2005-2007) w wielu Krajach Członkowskich emisje procesowe były jednoznacznie oddzielone od emisji wynikających z procesu spalania. Analogiczne rozwiązanie powinno zostać zastosowane dla drugiego okresu (2008-2012).

Emisja procesowa może zostać zdefiniowana jako “emisje dwutlenku węgla, w których węgiel jest uwalniany z surowców”. W przemyśle cementowym występuje dekarbonizacja kamienia wapiennego w piecach w celu produkcji klinkieru. Innymi słowy jest to główne źródło emisji CO2 (około 2/3)
W pierwszych Narodowych Planach Alokacji te emisje są określane bardzo często jako “nieredukowalne”. Oznacza to, że redukcja tych emisji może być bardzo niewielka lub w ogóle jej nie ma, metodą inną niż redukcją produkcji klinkieru. Temu zagadnieniu poświęcone były szczegółowe zapisy w NAP. To zróżnicowane traktowanie emisji procesowych oraz emisji ze spalania jest zgodne z zapisem (8) Dyrektywy 2003/87/EC (Dyrektywa dot. Handlu Emisjami), który mówi, że: „Kraje Członkowskie w procesie alokacji uprawnień powinny uwzględniać możliwości redukcyjne w poszczególnych gałęziach przemysłu” oraz z zapisem Aneksu III rozdział 3. Cembureau ma nadzieję, że będzie to uwzględniane w pracach nad drugim okresem przydziału uprawnień.

To stanowisko podzielają również inne sektory przemysłowe: wapno, stal, szkło włącznie z UNICE. W swoim ostatnim stanowisku UNICE stwierdziło, że: „Należy zwrócić szczególną uwagę na wpływ Europejskiego SHE na te gałęzie przemysłu, w których emisja procesowa nie może zostać zredukowana innym sposobem niż poprzez ograniczenie produkcji”.